دیدگاه های انتقادی ملک الشعرای بهاردر اشعارش

ادب، هنر و جامعه در طول تاریخ پیوسته بر یکدیگر تاثیر متقابل داشته اند.آثار ادبی در هر زبان، با توجه به ضرورت تحول ادبی و نیازهای فضای جدید اجتماعی تحقق می یابد. هدف پژوهش حاضر، مقایسه اشعار ملک الشعرای بهار با مقوله های آرمان گرایی وادبیات پایدای یا مقاومت و قیاس با ویژگی های آن می باشد. روش این پژوهش از طریق بررسی اشعار ملک الشعرا با ویژگی های مشترک ادبیات مقاومت و آرمان شهرها و اشاره به شاهد مثال هایی در آن وادی می باشد ؛ که بر اساس نتایج بدست آمده این مطلب را میتوان درک نمود که پای گیری مجلسی صالح و بر قراری حکومتی قانونی و عدل محور، یکی از بزرگترین آرمان ها درآن دوران بوده که جزء یکی از بزرگترین عامل های سرایش اشعار بهار می شود. آرمانی که بر فراز و فرود روحیات وسرخوردگی های وی تاثیری ژرف داشته و آفرینش های او را به زیر سیطره ی خود گرفته است و شاعر در بیشتر اشعار خود از بازتاب جریان های موجود در عصر خویش، تصویری از تحولات فرهنگی و فکری مردم ایران را نشان میدهد و در حال بیان آرزوهای خویش برای رسیدن به فضایی آرمانی بوده و هر بار از طریقی اعتراضی با بیان نظر خویش به مبارزه با وضع موجود، جهت پیشرفت و ترقی گام نهاده است.شعر هر دوره با زمینه های اجتماعی خود پیوندی نا گسستنی دارد و تحول شعر و زبان ادبی، فرایندی اجتماعی است .

کلیدواژه ها:

بهار ، اعتراض ، آرمان خواهی ، آرمان گرایی