بررسی و تحلیل مضامین ادبیات پایداری در آثار رضا امیر خانی(ارمیا، ازبه، بیوتن)

یکی از مهم ترین حوادث تاریخی و اجتماعی ایران جنگ هشت ساله عراق علیه ایران بود. این حادثه ضمن تاثیر گذاری بر ارکان سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، آموزشی به گونه ای جدی جامعه هنر و ادبیات را نیز متوجه خود ساخت. در این راه بسیاری از شاعران و نویسندگان، با آفرینش آثار گوناگون، هر یک دریچه ای جهت نمایاندن این فاجعه عظیم گشودند. ادبیات پایداری در جهان، ریشه در گذشته های دور دارد و تاریخچه آن در حقیقت همان تاریخ ادبیات جهان است، زیرا شاعران و نویسندگان متعهد از همان آغاز در کنار مردم مبارز و عدالتجو بوده و در طول زمان با سرودن چکامه ها و نوشتن خطابه ها ضمن تشویق مردم به پایداری، دلیری ها و از خود گذشتگی های مبارزان راه حق و حقیقت را در آثار خویش جاودانه کردهاند. موضوعات محوری این گونه ادبی عبارت است از: سرزمین، مردم، دین، مبارزه ، رهبری، آرمان، شهید. پژوهش حاضر به بررسی سرفصل های ادبیات پایداری در سه اثر رضا امیر خانی (ارمیا، بیوتن، ازبه) می پردازد و شیوه استفاده از این مضامین را در سه اثر مذکور مورد تحلیل قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

ادبیات پایداری ، امیرخانی ، از...به ، بیوتن ، ارمیا