بررسی عنصر محاکمات درونی در شعر عاشورایی معاصر

ادب پایداری در سرزمین ما پیوند ناگسستنی با قیام کربلا و نهضت جهانی عاشورا دارد. ازیک طرف مظلومیت امام حسین(ع)، اهل بیت، قرآن، شیعه ومباحث مرتبط باآن وازسوی دیگر، تن دادن به خفت وخواری برخی دینداران متظاهردرقبال حوادث تلخ عالم اسلام ودرد درخودخزیدگی مرفهان شیعه نما،در شعرمقاومت معاصر به شکل خاصی انعکاس یافته است. فجایع ناشی از حوادث عاشورایی، موجد نوعی حزن واندوه در دل های عاشقان مکتب سرخ شهادت شده است؛ این تاسف و تاثر گاهی نه درباره محتوا بلکه فقط مربوط به پیام این حماسه است. نگارنده دراین مقاله به بررسی پیام عاشورا که به شکل عنصرخود اتهامی یامحاکمات درونی، درسروده های طیف خاصی ازشاعران مقاومت معاصر، بازتاب یافته است، پرداخته است.از نتایج این پژوهش می توان به این مورد اشاره کردکه بعضی از شاعران متعهد معاصر از این که شیعه نمایان فقط دل به مظاهرو سمبل ها بسته اندودراثر خمود آنان، نهضت عاشورا مظلوم وکلام االله مجید، مهجورمانده ومقام شامخ شهیدوشهادت کم ارزش گرددیده است، دراشعار خود حالت نقدنسبت به عزاداری و گریه صرف داشته اند و تماشاگری شیعه را دلیل حقارت روح همین قابیلیان کوفه نسب دانسته اند وخود وهم کیشان خود رادرآب ریختن به آسیاب دشمن وشکل گیری این ناگواری ها جهان اسلام ، توبیخ وسرزنش کرده اند.

کلیدواژه ها:

شعرمقاومت ، شعر عاشورایی ، ادبیات شیعه ، خوداتهامی ، محاکمات درون