روشهای مسیریابی در شبکه های حسگر بی سیم و نقش شبکه های عصبی در کاهش مصرف انرژی آنها

یک شبکه حسگر بی سیم مجموعه ای از تعداد بسیار زیادی گره حسگر با ابعاد کوچک وقابلیت های مخابراتی و محاسباتی محدود است که به منظور جمع آوری و انتقال اطلاعات از یک محیط به سمت یک کاربر و یا ایستگاه پایه به کاربرده می شود.شبکه عصبی مصنوعی ، سیستمی بزرگ از اجزاء پردازشی موازی یا توزیع شده بنام نورون یا سلول عصبی است که در یک توپولوژی گراف به هم متصل شده اند. نورون ها از طریق ارتباطات وزن داری بنام سیناپس به هم متصل می شوند. داده ها جدا از پردازش ذخیره نمی شوند، زیرا داده ها ذاتا به هم متصل هستند. به عبارت دیگر، شبکه های عصبی مصنوعی، الگوریتم های ریاضی هستند که قادر به یادگیری نگاشت های پیچیده ی بین ورودی(ها) و خروجی(ها) از طریق آموزش تحت نظارت بوده یا قادر به رده بندی اطلاعات ورودی به روشی بدون نظارت می باشند.قوانین آموزش این شبکه ها الهام گرفته از علم زیست شناسی بوده و نحوه یادگیری شبکه را تعیین می کنند. یکی از مهمترین مسایل قابل بحث در شبکه های حسگر بی سیم، چگونگی انتقال اطلاعات از گره های داخل شبکه به ایستگاه پایه و انتخاب بهترین مسیر ممکن برای انتقال این اطلاعات می باشد. انتخاب بهترین مسیر می تواند بر اساس فاکتورهای مختلفی مانند انرژی مصرفی، سرعت در پاسخگویی و میزان تاخیر، دقت در انتقال داده و .... تحت تاثیر قرار بگیرد. همانگونه که از عنوان این نوشتار بر می آید هدف ما انتخاب بهترین مسیر از لحاظ مصرف انرژی می باشد لذا .به منظور بررسی دقیق تر این مسیله، ابتدا مفهوم مسیریابی در این شبکه ها را تعریف خواهیم کرد سپس برخی از روشهای مسیریابی پیشنهاد شده برای آنها را به صورت مختصر معرفی خواهیم کرد.

کلیدواژه ها:

شبکه حسگر بی سیم ، شبکه عصبی ، نورون ، سیناپس ، توپولوژی