بررسی فضاهای تک جنسیتی در شهر با تاکید بر امنیت زنان

گروه های آسیب پذیر جامعه مانند زنان، کودکان، سالمندان و معلولین همچون دیگران دارای حقوق شهروندی در استفاده از فضاهای شهری می باشند و این حضور مردم و تعاملات اجتماعی میان آنها فارغ از سن، جنسیت، نژاد، قومیت، گروه بندی اجتماعی و توانایی های فردی است که بر سرزندگی فضاهای عمومی و ارتقای کیفیت محیط شهری موثر می باشد. باوجود فضاهای عمومی با کیفیت نه چندان مناسب برای همه شهروندان، میزان استفاده زنان و حضور فعال آنان در فضای شهری بسیار کمتر از مردان است. حتی درصورت وجود فضای شهری مناسب، شانس استفاده از فضای شهری برای این گروه محدود می شود. هدف از این پژوهش، ایجاد فضاهای خاص زنان در مقابل مردان نیست، بلکه محیطی خانوادگی است که هر دو جنسیت به همراه فرزندانشان بتوانند در آن رشد کنند. بطورکلی در ماهیت و سرشت وجودی تفاوتی بین زن و مرد وجود ندارد و هر دو از گوهر انسانی مشترکی برخوردار هستند. همچنین زن و مرد در هدف غایی آفرینش، اشتراک دارند نه آنکه یک جنس محور اصلی هستی باشد و جنس دیگر فرعی و یا طفیلی و هیچ کدام مقدمه وجود دیگری نیست. به عبارتی دیگر زنان و مردان در استعدادها و توانایی ها یکسان نیستند، اما باید از فرصت ها و امکانات یکسان برای بهره وری از استعدادهای بالقوه خود برخوردار باشند در این پژوهش، از شیوه تحقیق توصیفی- تحلیلی و روش جمع آوری اطلاعات مبتنی بر شیوه ی کتابخانه ای، اسنادی استفاده شده است.