نقش تصویرسازی در متون ادبی کهن اعم از حماسی و غنایی

سابقه چندهزار ساله هنر تصویرسازی ایران اهمیت فراوان این هنر را در فرهنگ گذشته ایران نشان می دهد مضامین کتاب های مصور در گذر زمان تغییر یافته اند، در حالی که تصاویر کتب ادبی در گذشته بر مبنای شرایط زمان نگارش بیشتر در قالب حماسی، غنایی و گاها تعلیمی بودند؛ اما همزمان با مضامین متون ادبی تصویرگری نیست تغییر یافته است. تصویرسازی امروزه دستخوش تحولات و دگرگونی های عظیمی شده است به طوری که این تفاوت با مشاهده نگاره های قدیمی کاملا مشهود است ولی در آن زمان اهمیت خاص و ویژه تری نسبت به امروز داشت؛ زیرا هیچگونه امکاناتی برای به تصویر کشیدن متون وجود نداشت نه از هنر عکاسی خبری بود نه هنرهای دیگر؛ همچنین ابزار، تکنیک ها به شکل پیشرفته امروزی نبود، حتی متد نقاشی و تصویر سازی به بدین شکل وجود نداشت.هدف از پژوهش فوق بررسی متون ادبی مصور کهن اعم از حماسی و غنایی می باشد و سپس رابطه بین ادبیات و تصویر سازی را تحلیل می نماید؛ همچنین تاثیر فرهنگ سیاسی و اجتماعی، تاثیر مکاتب مرتبط با آثار ادبی هر دوره را مورد بررسی قرار می دهد. طرح های پژوهش حاضر از حیث نتیجه، به سه گروه اصلی، پژوهشی بنیادی، پژوهشی کاربردی و پژوهشی توسعه ای تقسیم می شود و از نظر فرایند اجرا کمی؛ همچنین مطالعه ای توصیفی با رویکرد موردی محسوب میشود.گردآوری اطلاعات به صورت واقعی و با روش کتابخانه ای و فیش برداری انجام گرفته است. بررسی نگاره ها در این مجموعه متضمن بررسی ابعاد و مقوله های گسترده ای می باشد که باید به هر یک در مجال خود پرداخته شود تا شاکله لازم برای تجزیه و تحلیل نگاره ها به دست آید. به عبارت دیگر در تاریخ تصویر سازی از شعرهای حماسی شاهنامه گرفته تا متون عاشقانه مانند لیلی مجنون، خسرو شیرین توسط نگارگران آن دوره به تصویر کشیده شده است.

کلیدواژه ها:

تصویر سازی ، نگاره های غنایی (عاشقانه) و حماسی ، متون ادبی ، نظامی گنجوی ، هفت پیکر