چگونگی تهیه نقشه جهتهای جغرافیایی و ارتباط آن با تراکم پوشش گیاهی در جنوب کشور (مطالعه ی موردی: حوزه فراش ساردوییه استان کرمان)

بر اساس قانون ژئو اکولوژیک پارامترهای عوامل جغرافیایی از قبیل جهتهای جغرافیایی سبب محدودیت انتشار گونه ها میشود. تعیین جهتهای اصلی و فرعی دامنه های حوزه تاثیر بسزایی در پیشنهادات نهایی برای انواع عملیات بیولوژیکی، کاشت و تراکم پوشش گیاهی خواهد داشت. برای تهیه این نقشه ابتدا یالها و آبراه هها را مشخص کرده و سپس حدفاصل یک یال و آبراه ه که دامنه را تشکیل داده مشخص میکنیم و جهت آن را (جهت شیب) نسبت به شمال جغرافیایی به دست می آوریم. نقشه جهت منطقه طرح فراش در چهار جهت اصلی شمال، جنوب، شرق و غرب و چهار جهت فرعی شمال غرب-جنوب غرب-شمال شرق و جنوب شرق و یک جهت نسبتا0 مسطح یا plate توسط سیستم GIS از روی نقشه DEM حوزه ساخته شده که پس از تصحیح نهایی و ضریب پلی گونه ای کوچک قابل اغماض در نقشه مشاهده میگردد. دامنه های رو به شمال و شرقی در نیمکره شمالی مخصوصا0 در عرضهای شمالی تر، مرطوب بوده و از تابش نور مستقیم خورشید در امان میباشد و در حوزه فراش شادابی بیشتری در پوشش گیاهی نمایان بود. برعکس دامنه های جنوبی و غربی به دلیل بالا بودن مدت تابش نور مستقیم و همچنین تابش عمودی نور خورشیدنسبتا0 گرمتر شده و رطوبت کمتری دارند و تراکم پوشش گیاهی کمتر در این دامنه در حوزه فراش مشهود بود. همچنین در نتایج طبقات جهت، بیشترین درصد مساحت را جهتهای شیب غربی و کمترین درصد مساحت را جهتهای شرقی به خود اختصاص دادند.

کلیدواژه ها:

حوزه آبخیز ، جهت جغرافیایی ، تراکم پوشش گیاهی ، سیستم اطلاعات جغرافیایی