بررسی و تبیین چارچوب برنامه ریزی تعاملی به عنوان راهکاری برای کاهش هزینه های اجتماعی ترافیک در اقتصاد شهری

در این تحقیق در کنار هزینه های اجتماعی که فومی توشی میزوتانی و همکاران وی در رویکرد تخمینی خود در سال (2011) شامل: حوادث رانندگی، آلودگی صوتی، گرم شدن کره زمین، تراکم ترافیک و آلودگی هوا مورد توجه قرار داده اند، هزینه های روانی و عاطفی ناشی از ترافیک نیز به عنوان دیگر هزینه های اجتماعی حمل و نقل شهری تحلیل شد و در راستای کاهش این هزینه ها ، برنامه ریزی تعاملی به عنوان یک راهکار مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یکی ازاهداف برنامه ریزی تعاملی عملکرد بهینه بنگاه های اقتصادی در سطح یک شهر می باشد. این عملکرد بهینه تا حد زیادی به سهولت در دسترسی وابسته است که اگرچه برای کاهش ترافیک بخشی از اقدامات به قوانین و مقرارات عبور و مرور مرتبط است و نیز بخش دیگری از اقدامات به مهندسی ترافیک بر می گردد؛ ولی پذیرش آموزش ها و فرهنگ سازی در رانندگی به منظور استفاده ی بهینه از فضاها و سیستم حمل و نقل از طریق برنامه ریزی تعاملی قابل حصول بوده و نقش مهمی در کاهش ترافیک و آثار نامطلوب آن دارد. همچنین برنامه ریزی تعاملی تحقق قیمت گذاری نرخ کرایه حمل و نقل بر اساس هزینه ی نهایی را ممکن می سازد تا از این رهگذر کاهش ترافیک در معابر درون شهری از یک روش اقتصادی ممکن شود. نتایج این مقاله حاکی از آن است که با کاهش ترافیک وافزایش کارایی درسیستم حمل و نقل وتوسعه ی این سیستم، زمینه ی تولید انبوه و بهره وری منابع طبیعی اقتصادی یک شهر افزایش یافته و به تبع با انتخاب مناطق مناسب به عنوان محل زندگی، مطلوبیت شهروندان افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی تعاملی ، هزینه های اجتماعی ، هزینه های روانی و عاطفی