کاربرد الگوریتم ژنتیک در بهینه سازی شکل و تعیین محل بهینه ستونهای سازه های فضاکار

دراین مقاله جهت بهینه سازی سازه های فضاکار تخت دولایه با استفاده از الگوریتم ژنتیک سطح مقطع تمامی اعضا وجود و عدم وجود اعضای شبکه پایین اعضای قطری و ستونها بعنوان متغیرهای طراحی و قیمت سازه بعنوان تابع هدف انتخاب میشود قیودمسئله بهینه سازی شامل حداکثر تغییر مکان گره ها حداکثر تنش و ضریب لاغری اعضا و نیز پایداری سازه می باشند که این مقادیر در پنج حالت مختلف بارگذاری که ترکیبی از بارهای ثقلی و جانبی است تعیین می شوند و مقادیر مجاز با استفاده از ضوابط آیین نامه استخراج می گردد به منظور کاهش فضای طراحی و نیز اجرایی بودن شکل سازه بهینه نهایی بجای حذف مستقیم اعضا گره های مربوط به تکیه گاه ها و نیز شبکه پایین سازه فضاکار توسط الگوریتم ژنتیک حذف و با حذف هرگره اعضای متصل به آن برداشته می شود.

کلیدواژه ها:

سازه های فضاکار ، بهینه سازی شکل ، الگوریتم ژنتیک ، عملگر انتخاب ، عملگر پیوند