مدلسازی و انتخاب بهینه شرایط ورودی در فرایند EDM بخش دوم بهینه سازی براساس روش لاگرانژ و الگوریتم ژنتیک مقید

درفرایند ماشین کاری ضمن اینکه قطعه باید از صافی سطح مناسبی برخوردار شود مطلوب است که زمان براده برداری تا حد امکان کوتاه باشد لازم به ذکر است که زمان براده برداری دراینفرایند گاه ممکن است ساعتها به طول انجامد بنابراین با یک مسئله برنامه ریزی مقید غیرخطی مواجه هستیم که در آن هدف انتخاب بهینه مقادیر پارامترهای ورودی است بطوریکه صافی سطح مطلوب بعنوان قید برآورده می شود و نرخ براده برداری بعنوان تابع هدف بیشترین مقدار ممکن را داشته باشد از آنجا که میزان ناصافی سطح مطلوب برای قطعات مختلف متفاوت است بهینه سازی برای هر قطعه باید جداگانه انجام پذیرد که این امر امکان استفاده عملی از GA را محدود می سازد.

کلیدواژه ها:

فرایند EDM ، برنامه ریزی مقید غیرخطی ، تابع جریمه ، روش ضریب لاگرانژ ، الگوریتم ژنتیک مقید