مدل یادگیری Q سلولی و کاربرد آن در تخصیص کانال در شبکه های سلولی مخابراتی

اتوماتای سلولی برای مدل کردن سیستمهایی مناسب است که قطعیت در تغییر حالات سیستم وجود داشته باشد. در حالیکه اغلب سیستمهای واقعی پیچیده بوده و که ویژگی نویزی بودن و عدم قطعیت و احتمالی بودن در آنها دیده می شود و به همین دلیل برای مدل کردن چنین سیستم هایی استفاده از اتوماتای سلولی با قوانین قطعی منطقی به نظر نمی رسد. در این مقاله از ترکیب یادگیریQ با اتوماتای سلولی مدل جدیدی با نام یادگیریQ سلولی ١ معرفی میگردد. این مدل جدید با استفاده از قابلیت های یادگیریQ مشکل نبود عدم قطعیت در تغییر حالات در اتوماتای سلولی را تا حدودی مرتفع می سازد. کاربرد این مدل ترکیبی در مساله تخصیص کانال در شبکه های سلولی مخابراتی موردبررسی قرار میگیرد

کلیدواژه ها:

اتوماتای سلولی ، یادگیریQ یادگیری Q سلولی ، شبکه سلولی مخابراتی ، تخصیص کانال