ارزیابی روش های مختلف شبیه سازی سیستم های هوشمند چراغ راهنمایی در شبکه شهری

تقاطع های چراغ دار در شبکه معابر شهری یک بخش بحرانی به شمار می آیند و موضوع عملکرد بهینه آنها با توجه به تغییرات تقاضا از دغدغه های اصلی مهندسین ترافیک می باشد. هدف این تحقیق، ارزیابی روش های مختلف شبیه سازی سیستم های هوشمند چراغ راهنمایی در شبکه شهری و ارائه مدل مناسب در روند بهینه سازی می باشد. در این مطالعه جهت ارائه بهترین و بهینه ترین مدل شبیه سازی زمانبندی ابتدا یک روش تحلیلی برای محاسبه تغییرات تاخیر در تقاطع مجزا و غیر مجزا ارائه شده است، ابتدا با استفاده از تکنیک امید ریاضی و انتگرال گیری تغییرات تاخیر برای شرایط پایین تری از اشباع و فوق اشباع در تقاطع مجزا محاسبه شده است. سپس این روش، با در نظر گرفتن مدل پراکندگی گروه به تقاطع های غیر مجزا تعمیم داده شده و تعریف جدیدی در خصوص سطح سرویس، بر پایه تغییرات تاخیر محاسبه شده مطرح گردیده است که از آن در فرآیند بهینه سازی بهره گیری شده است. برای بهینه سازی نیز پس از بررسی مدل های زمانبندی، تکنیک الگوریتم ژنتیک، انتخاب و مورد استفاده قرار گرفته است. سپس در مطالعه موردی انجام شده با استفاده از برنامه C++ کل روند از جمله بخش مربوط به محاسبات تاخیر و همچنین الگوریتم ژنتیک کدنویسی شده و خروجی آن ون تایج بهینه سازی نرم افزار synchro و همینطور وضع موجود در محیط برنامه sdimtraffic شبیه سازی شده و خروجی آنها با یکدیگر مقایسه شده اند . نتایج گزینه های شبیه سازی شده حاکی از مناسب بودن روش ارائه شده است

کلیدواژه ها:

تقاطع چراغ دار ، تغییرات زمان تاخیر ، بهینه سازی ، الگوریتم ژنتیک ، synchro ، شبیه سازی