بررسی چشم اندازنظام آموزشی تربیتی ایران ورویکرد آن درمواجهه با جهانی شدن

جهانی شدن به عنوان یک فرایند گسترده درقرن بیست و یکم درابعادمختلف اقتصادی ،سیاسی وفرهنگی و تعلیم و تربیت را دستخوش تغییروتحول مینماید ازاین روشناسایی ویژگی ها واثار این فرایند براموزش و پرورش و به عبارتی جهانی شدن تعلیم و تربیت یکی ازوظایف اصلی هرنظام تعلیم و تربیت و ازجمله نظام آموزش و پرورش ایران می باشد دراین میان میتوان به پیامدهای اقتصادی جهانی شدن برای نظام آموزش و پرورش ازجمله توجه بیشتر براموزشهای فنی و حرفه ای و استفاده بیشتر ازتکنولوژی اطلاعات و پیامدهای بعد سیاسی جهانی شدن ازجمله کمرنگ شدن نظارت و تسلط دولت و حکومت برنظام تعلیم و تربیت و پیامدهای بعدفرهنگی جهانی شدن ازجمله ترویج فرهنگ غرب و کمرنگ شدن ویژگیهای بومی و به مخاطره افتادن هویت ملی و ارزشهای دینی دربرنامه های درسی مدارس اشاره کرد ازطرفی میتوان به برقراری ارتباطات فرهنگی بیشتر و شناخت سایرفرهنگ ها به عنوان فرصتهای پیشروی تعلیم و تربیت اشاره کرد بنابراین دیدگاه جهانی شدن فرصت ها و چالشهایی را برای نظام تعلیم و تربیت بطور عام و برای ایران بطو رخاص پدید می آورد که بابهره گیری ازاین فرصت ها و باشناخت بهتر چالش ها میتوان به حفظ میراث فرهنگی و اعتلای نظام تعلیم و تربیت درراستای جهانی شدن پرداخت تبیین و تحلیل این فرصت ها وتهدیدها ازجمله اهداف این مقاله است

کلیدواژه ها:

جهانی شدن ، تعلیم و تربیت ، جهانی شدن فرهنگی ، نظام آموزشی ، ارتباطات