بررسی راهکارهای افزایش ظرفیت ترافیکی میادین شهری (با رویکرد کلان شهرهای ایران)

فشردگی کالبدی در اغلب شهرهای ایران مشاهده می شود و گذرهای اصلی ، پیوستگی مرکز و محلات را برقرار می کند در شهرهای امروزی با گسترش استفاده از وسایب نقلیه مهمترین زیرساخت ، ایجاد سیستم حمل و نقل و معابر شهری است عناصر اصلی در ساخت فضاهای شهری میدان (گره) و خیابان (اتصال) مطرح می باشد با توجه به تغییر در مفاهیم تاریخی میدان (از جمله تجمع افراد) تا میدان مدرن، کارکرد آنها نیز تغییر یافته است در میدان های جدید احتیاط برای ورود به آن همراه با انتظار است و با انتخاب قطر کم جزیره وسط و خم های مناسب ورودی ، سرعت وسایل نقلیه کنترل می گردد و نواحی پارک حاشیه ای میدان از بین رفته و دایره محیطی آن برای تفریح عابرین پیاده نخواهد بود. در این تحقیق به روش مطالعه کتابخانه ای منابع موجود برای رسیدن به راهکارهای افزایش ظرفیت میادین بررسی شده است و یک نمونه مطالعات در خصوص یکی از میادین شهری مشهد به صورت موردی معرفی شده است نتایج تحقیقات گذشته نشان می دهد با اصلاحاتی می توان از میدان های موجود، میادینی با ظرفیت و ایمنی بیشتر و تاخیر کمتر به وجود آورد البته تغییر در شرایط هندسی میدان، پیامدهایی در تغییر رفتار کاربران دارد که می توان به کمک سیستم های هوشمند ترافک تظیر تابلوهای پیام متغیر اینگونه رفتارها را بررسی و اصلاح نمود.

کلیدواژه ها:

کلان شهر ، میدان ترافیکی ، تقاطع دایره شکل ، افزایش ظرفیت ، میدان نوین