بررسی تأثیر عقب نشینی سازه ها در ارتفاع بر عملکرد لرزه ای سازه های فولادی با مهاربند همگرا

با توجه به ملاحظات معماری و قوانین شهرسازی، در موارد تراکم ساخت بالا، عقب نشینی در ارتفاع سازه باعث نامنظمی میشود که چنین سازه هایی در مقابل بارهای وارده مخصوصاً زلزله و باد حساس ترند و باید با دقت طراحی شوند. به منظور بررسی تأثیر عقب نشینی سازه ها در ارتفاع بر عملکرد لرزه ای سازه های فولادی با مهاربند همگرای ضربدری، سازه های این تحقیق (5، 7 و 9 طبقه) ابتدا با توجه به ضوابط آیین نامه 2800 و مبحث دهم از مقررات ملی ساختمان مدل شدند. سازه های بدون عقب نشینی در ارتفاع به صورت استاتیکی معادل تحلیل شده و سازه های نامنظم نیز به روش دینامیکی خطی طیفی در مقابل بارهای جانبی مورد تحلیل قرار گرفتند. سپس ارزیابی عملکرد سازه ها با توجه به اصول طراحی بر اساس عملکرد و دستورالعمل بهسازی لرزه ای ساختمانهای موجود و با استفاده از تحلیلهای استاتیکی غیرخطی در نرم افزار SAP2000 انجام گرفت. به عنوان نتیجه کلی سازه های 5، 7 و 9 طبقه فولادی دارای عقب نشینی متقارن در ارتفاع با سیستم باربرجانبی از نوع مهاربند ضربدری چنانچه بر اساس ضوابط استاندارد 2800 و مبحث دهم از مقررات ملی ساختمان طراحی شوند، سطح عملکرد ایمنی جانی ( LS ) مدنظر استاندارد 2800 را چه از نظر تغییرمکان نسبی طبقات و چه از نظر مفاصل پلاستیک تشکیل یافته در اعضا، تأمین میکنند. قابل ذکر است این نتایج هنگامی صحیح هستند که عقب نشینی در ارتفاع به صورت متقارن باشد.

کلیدواژه ها:

عقب نشینی در ارتفاع ، عملکرد لرزه ای سازه ، طراحی براساس عملکرد ، تحلیل استاتیکی غیرخطی ، سازه های فولادی