بررسی و تحلیل عملکرد جداگرهای FPS و DCFP در کنترل پاسخ لرزه ای سازه ها

ایران با قرارگیری بر روی کمربند زلزله ی آلپ - هیمالیا سالانه شاهد ارتعاشات و خسارات متعدد ناشی از آن میباشد. یکی از راهکارهای کاهش خسارت ناشی از زلزله مقاوم سازی و طراحی سازه ها با در نظر گرفتن جداگرهای لرزه ای میباشد. جداسازی لرزه ای یک روش طراحی لرزه ای مقاوم است که به جای افزایش ظرفیت لرزه ای سازه، مبتنی بر کاهش نیاز لرزه ای میباشد. در این مطالعه به معرفی و مقایسه سیستمهای آونگی اصطکاکی (FPS) و آونگی اصطکاکی مقعر دوبل ( DCFP ) در سازه های متعارف پرداخته شده و همچنین مزایا و معایب این دو نوع جداگر و کاربردهای آنها مورد مطالعه قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد جداگرهای آونگی اصطکاکی دوبل به دلیل ظرفیت بالاتر جابه جایی به نسبت سیستم آونگیاصطکاکی، رفتار بهتری در برابر زمین لرزه از خود نشان میدهند.

کلیدواژه ها:

جداگر لرزه ای ، زلزله ، کاهش خسارت ، نیاز لرزه ای