بررسی سطح پایداری، نیمه پایداری و ناپایداری در سکونتگاه های غیر رسمی شهر سنندج

با توجه به اهمیت به تمام جنبه های وجودی شهر و مطرح شدن توسعه پایدار شهری اعم از زیست محیطی، اقتصادی و فرهنگی به عنوان پایه های توسعه پایدار شهری، مشکل سکونتگاه های غیر رسمی وارد فاز مطالعاتی جدیدی شده است و محققان علوم انسانی با دیدی کلی و نگاهی جغرافیایی، پدیده اسکان غیر رسمی در شهرها را مورد مطالعه قرار می دهند. این پدیده که در سالهای گذشته و تا قبل از دهه 70 در ایران فقط از لحاظ توصیفی تعریفی مورد توجه بود؛ از دهه 70 به بعد با گسترش ابعاد آن، نه تنها خود محدوده سکونتگاه های غیر رسمی، بلکه در برخی از موارد یک ناحیه و حتی منطقه ای را تحت تأثیر خود قرار می داد. در مقاله حاضر برای دستیابی به هدف تحقیق، که همانا بررسی میزان پایداری سکونتگاه های غیر رسمی شهر سنندج است، از روش تحلیلی توصیفی با استفاده از تعیین متغیرهایی در هر یک از ابعاد سه گانه اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی پایداری شهری مانند شیب، سرانه ها، نوع مصالح ساختمانی و... گردیده است. نتایج حاصل از این تحقیق بیان می دارد که میزان پایداری در تمامی متغیرهای انتخاب شده بسیار پایین است کیفیت پایین زندگی در این سکونتگاه ها باعث بروز مشکلات عمده ای در سطح شهر و شهروندی خواهد شد.

کلیدواژه ها:

سکونت گاه غیر رسمی ، توسعه پایدار شهری ، پایداری اجتماعی فرهنگی ، پایداری زیست محیطی ، سنندج