کاهش جرم با ترویج معماری اسلامی

یکی از عوامل مؤثر در وقوع جرم، محیط زندگی است و بررسی موضوعاتی همچون کیفیت و نحوه ی معماری مسکن و چگونگی شهرسازی با اصول اسلامی در جوامع و شهرهای مختلف یک کشور و یا محله های متفاوت یک شهر مبین تأثیرگذاری محیط بر بزهکاری است. تحقیق حاضر که به روش کتابخانه ای انجام گرفته است با هدف توسعه ی سیستماتیک و هماهنگ در زمینه ی برنامه ریزی شهری به دنبال انسجام و تصمیم متولیان ذیربط در کشور، در جهت پیشبرد اهداف مدیریتی و اعمال قوانین جدید در راستای بهره وری و بازگشت به معماری و اصول بومی، میباشد.با بررسی این موضوع میتوان گفت که نوع و کیفیت معماری و شهرسازی اسلامی در کاهش یا افزایش وقوع جرایم تأثیر بسیاری دارد. نبود نهادی سازمان یافته که در برگیرندهی تمامی نیازهای یک شهر در حوزه های برنامه ریزی شهری باشد و عدم انتقال دستاوردهای معماری اسلامی و بومی از گذشته و کمرنگ شدن آن در زمان حاضر، باعث بی هویتی شهرها و بافتهای معماری به عنوان اجزای تشکیل دهنده ی نظام یک شهر شده است. بنابر این مدیریت شهری و شهروندان باید، با حمایت همه جانبه در سطح ملی، به استفاده از فرصتها و رفع تهدیدات جهانی شدن اقدام کنند. ما میتوانیم با ایجاد ساختمانهای هوشمند و تلفیق آن با معماری سنتی در جهت امنیت جامعه گام برداریم. در نهایت باید به هنگامبرنامه ریزیهای شهری و ایجاد طرحهای شهری، به ارزشهای انسانی و نیازهای روحی و جسمی توجه کنیم و معتقد به تأمین هر دو این احتیاجات باشیم و به جای افزایش آسمان خراشها، به فکر ساختن شهرهای سالم، امن، بانشاط و دارای روابط منطقی و طبیعی باشیم. اصلی ترین چالش معماری اسلامی عدم فرهنگسازی است و این مولفه باید در حوزه ی آموزش دانشگاهی، پژوهش، مدیریت و برنامه ریزی نیز متبلور شود.

کلیدواژه ها:

معماری اسلامی ، تکنولوژی ، معماری ، جرم