تدوین اصول و معیارهای طراحی فضاهای شهری مختص کودکان

در کشور ما طراحی شهری به مفهوم امروزی ، سابقه چندان طولانی ندارد و در این بین طراحی فضاهای بازی کودکان اولویت کمتری را داشته است . امروزه افزایش شهر نشینی و تغییر نحوه زندگی محدودیت های فضایی و زمانی بیشتری را برای کودکان و بازی آن ها ایجاد کرده که موجب شده تا روش بازی آن ها کاملاً متفاوت از نسل قبل شود . رواج بازی های کامپیوتری بین بیش از 08 % کودکان امروز ، این مسئله را ثابت و لزوم راه حل های شهرسازانه را در شهر برای اختصاص فضای مناسب برای کودکان ایجاب می کند . انتظارات کودکان امروز از فضای بازی فراتر از تاب و سرسره هایسنتی است و برآوردن این انتظارات نیازمند بازنگری کلی نظریات شهرسازی می باشد . فضاهای شهری که موفق به جلب رضایت کودکان می شوند دارای اولویت هایی همچون برخورداری از استانداردها و مقیاس های مختص کودکان هستند. این گونه فضاها در عین حال که برای کودک فضایی خاطره انگیز را به وجود می آورد ، او را از شهر و خانواده و مردم نیز جدا نمی کند . برای کودکان بسیار جذاب تر است که در محوطه هایی باز ، مرتبط با خیابان ، طبیعت و به بیانی دیگر مرتبط با شهر به بازی مشغول شوند . به این ترتیب با حضور کودکان در متن شهر چهره شهر شاداب تر و شادتر شده و بچه ها نیز احساس حضور در شهری صرفاً مختص به بزرگسالان را نخواهند داشت . هدف از تحقیق حاضر تدوین اصول و معیارهای طراحی فضاهای شهری مختص کودکان است . روش تحقیق مورد استفاده در این نوشتار ، " روش تحقیق توصیفی تحلیلی " می باشد . بر اساس نتایج به دست آمده می توان بیان کرد تدوین اصولی برای طراحی فضاهای شهری مختص کودکان می تواند تأثیر بسزایی در رشد و خلاقیت کودکان و نیز حس شرکت و حضور در جامعه را برای آنان به همراه داشته باشد .

کلیدواژه ها:

کودک ، فضای بازی ، طراحی شهری ، محدودیت