تحلیل همبستگی ساختار جداره کالبدی مبادی ورودی و جهات رشد جغرافیایی کلانشهر تبریز

امروزه یکی از مسائل اساسی کلانشهرها کنترل پراکنده رویی، و سازماندهی بصری، عملکردی و ساختاری اشکال نوین رشد فیزیکی محورهای ارتباطی اصلی ورودی کلانشهرهای بزرگ مانند تبریز است که به تبع آن عواملی مانند: گستردگی این کریدورهای طویل و اتصال بی برنامه بافت شهرهای حاشیهای به این محورها؛ عدم وجود سلسله مراتب در فضای پر و خالی جدارههای محورهای مبادی ورودی و وجود توده های ساختمانی منفصل و پراکنده از جمله مشکلاتی هستند که امروز اغلب کلانشهرها در مبادی ورودی زمینی خود با آن روبرو می باشند. این تحقیق از نوع کاربردی بوده و روش تحقیق بر مبنای چگونگی استراتژی حصول نتایج به دلیل چند وجهی بودن بودن موضوع ترکیبی از روش های توصیفی ، تحلیلی و همبستگی است هدف اصلی این تحقیق تعیین جهات جغرافیایی توسعه کالبدی کلان شهر تبریز و تحلیل رابطه این توسعه با میزان پیوستگی جداره های کالبدی مبادی ورودی است این پژوهش به قیاس کالبدی عمقی و طولی جداره های کرویدورهای ارتباطی کلانشهر تبریز در سه محور اصلی می پردازد. بر طبق نتایج این تحقیق زون - محورهای جغرافیایی :WS (محور تبریز - آذرشهر) ED، (محور تبریز - سه راه اهر) WN، (محور تبریز - صوفیان) مسیر اصلی جهات رشد فیزیکی کلان شهر تبریز هشتند و دارای بیشترین مقدار کمی مساحت زیر ساخت نسبت به سایر جهات جغرافیایی می باشند همچنین بیشترین طول و عمیق ترین نفوذ ساختاری جداره محورها در محور تبریز - آذرشهر و طولانی ترین و کم ضخامت ترین حجم ساختاری جداره در محور تبریز - صوفیان دیده می شود. بین مساحت قطاع های جغرافیایی و مساحت جداره سازی محورهای ورودی همبستگی معنی دار مثبت وجود دارد (0.983=r).

کلیدواژه ها:

مبادی ورودی ، توسعه فیزیکی ، جهات رشد جغرافیایی ، جداره کالبدی ، کلانشهر تبریز