تبیین اصول ارتقا کیفیت منظر صوتی در فضای شهری

یکی از عناصر مهم محیط شهری، محیط صوتی آن است که در آن محیط صوتی خیابانی، نقش ویژه ای را ایفا می کند . قضاوت درباره صدا و به طور کلی حساسیت انسان در قبال بار صوتی محیط شهر از یک سو به شرایط جسمی و روحی و رفتاری انسان و از سویی به ویژگی های فیزیکی بار صوتی بستگی دارد . این پژوهش به تبیین اصول ارتقا کیفیت منظر صوتی در فضای شهری می پردازد . هدف پژوهش پس از شناسایی اصوات مطلوب و نامطلوب شهری، کاهش یا حذف اصوات نامطلوب و ارتقا اصوات مطلوب می باشد . برای پژوهش مفهوم منظر صوتی ، به بررسی متون و نظریات متفاوت در این زمینه پرداخته شد و به مدل کمی جهت ارتقا و اهداف رسیدن به منظر صوتی مناسب در میادین شهر پیشنهاد شد . با توجه به مدل پژوهش که شامل معیارهای عامل جفرافیایی، کالبدی، فیزیکی، رفتاری و مدیریتی، فردی و اجتماعی و فرهنگی و عوامل مشارکت شهروندان در طول فرایند طراحی می باشد از تحقیق میدانی و پرسشنامه استفاده شده که جامعه هدف شهروندان و برخی متخصصین از طریق پاسخگویی به سوالاتی که از مولفه های منظر صوتی (تخصصی) و فضایی شهری مناسب (عمومی ) مطرح شده ، ما را در جهت تحلیل مناسب یاری ساخته . با عنایت به نظر شهروندان و مدلپیشنهادی با استفاده از راهبردها،به انتخاب گزینه مناسبی پرداخته شده است که در نهایت طرح و اصول پیشنهادی برای محدوده مورد مطالعه ارایه گردید . با توجه به این که این پژوهش در نوع خود نوآوری به همراه دارد امید اینکه بتواند زمینه ساز مناسبی نیز برای پژوهش های نظری و عملی برای متولیان و پژوهشگران در عرصه طراحی فضای شهری با رویکرد اصول منظر صوتی باشد

کلیدواژه ها:

آکوستیک ، منظر صوتی ، تراز شدت صدا ، C50