ارزیابی میزان پایداری شهری در سکونتگاه های غیر رسمی (نمونه موردی: اسلام آباد زنجان)

امروزه با رشد فزاینده جمعیت شهری و مهاجرت های روستا- شهری، در اکثر شهر های جهان، پدیده اسکان غیر رسمی دیده می شود. این نوع از سکونت، نتیجه پایین بودن سطح درآمد خانوار ها، اسکان مهاجرین روستایی در حاشیه شهر ها، عدم پرداخت عوارض و مالیات و به طور کلی عدم مدیریت یکپارچه شهری بوده است، که مانعی جدی بر سر راه توسعه پایدار شهری و اهداف شهر پایدار است. در تحقیق حاضر، به بررسی اسکان غیر رسمی منطقه اسلام آباد زنجان پرداخته شده است. روش تحقیق به صورت توصیفی- تحلیلی بوده و شیوه گردآوری اطلاعات نیز به دو روش مطالعات کتابخانه ای و مشاهده میدانی بوده است، در مشاهدات میدانی، با تهیه پرسشنامه و توزیع آن در منطقه اسلام آباد زنجان، اطلاعات مورد نیاز گردآوری شده است. نوع تحقیق کاربردی بوده و برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار های آماری SPSS و Excel استفاده شده است. پژوهش حاضر دو هدف را دنبال می کند که عبارتند از 1- تأثیر سکونتگاه های غیر رسمی بر ناپایداری شهری 2- شناخت موانع و ارایه راهکارهایی جهت بهبود وضعیت سکونتی منطقه. نتایج تحقیق بیانگر آن بوده است که ایجاد و گسترش سکونتگاه های غیر رسمی ارتباط معنادار و مستقیمی با افزایش ناپایداری شهری دارد و در نهایت برای بهبود وضعیت موجود سکونتگاه های غیر رسمی اسلام آباد، راهکار هایی مطرحگردیده است.

کلیدواژه ها:

پایداری ، پایداری شهری ، سکونتگاه های غیر رسمی ، اسلام آباد زنجان