رویکرد دارایی مبنا، مولفه ای از مکانداری ، موثر در پایداری اسکان های غیر رسمی (نمونه موردی: سعدی در شیراز)

رویکرد دارایی مبنا یکی از رویکرد های سه گانه مکانداری شامل (نیازها، فرصت ها و دارایی ها) می باشد. در رویکرد مبتنی بر دارایی ، مشارکت بین ساکنان و کارشناسان منجر به ترویج احترام متقابل ، تسهیل همکاری، ارتقا حاکمیت مردمی، ایجاد یک فضای دموکراتیکی برای مشارکت مردم و غنی سازی کیفیت زندگی شهروندان می باشد. هدف از این مقاله ترویج روابط همکاری موفق بین (دانش حرفه ای) و (دانش محلی) و دستیابی به حاکمیت مطلوب در قبال مشارکت مدنی در نمونه موردی «اسکان های غیر رسمی» می باشد. یافتن موانع و پتانسیل های مشارکت شهروندان در برنامه ریزی شهری و مدیریت در اسکان های غیر رسمی یکی دیگر از اهداف می باشد. سوال پژوهش این است که چه فاکتورهایی بر مشارکت شهروندان (با تمرکز بر اسکان غیر رسمی) تاثیرگذار است؟ در این پژوهش به بررسی نمونه موردی های موفق در زمینه تاکید بر رویکرد دارایی مبنا و استخراج فاکتورهای موفقیت این نمونه ها پرداخته شده است نمونه موردی داخلی این پژوهش اسکان غیر رسمی سعدی واقع در حاشیه شهر شیراز می باشد. پژوهش حاضر از نوع کیفی بوده و جمع آوری اطلاعات از دو گروه (ساکنان) و (نمایندگان) با استفاده از «مطالعات مستند، مصاحبه و پرسشنامه» بوده است. نتایج پژوهش نشان می دهد که درجه کنونی از مشارکت شهروندان در سعدی واقع در شیراز، از حد (تبادل اطلاعات) تجاوز نمی کند و شکل گیری سطوح بالاتری از مشارکت از طریق مشارکت مستقیم شهروندان، به سختی می تواند حاصل شود.

کلیدواژه ها:

مکانداری ، حاکمیت محلی ، رویکرد دارایی مبنا ، مشارکت ، اسکان های غیر رسمی