بررسی هویت و سازماندهی فضای خانه های سنتی یزد با خانههای امروزی،و تاثیر آن در توسعه پایدار

هویت و سازماندهی یکی از ویژگیهای بارز معماری ایرانی است که ریشهای عمیق در مبانی و اصول فرهنگی و اجتماعی این سرزمین دارد و به عنوان یک اصل در معماری ایرانی پذیرفته شده است. برخی از تحلیلگران معماری سنتی ایران براین باورند که شکلگیری این نوع معماری صرفاً به علت اوضاع جغرافیایی و اقلیمی خاص منطقه بوده است. اما اگر بخواهیم بطور دقیق و موشکافانه به این موضوع بنگریم، در مییابیم که توجه به مسائل درونی و باطنی درونگرایی براساس فرهنگ نوع زندگی و آداب و رسوم و جهانبینی خاصی شکل گرفتهاست که همراه با مسائل محیطی و جغرافیایی به شکل تکاملی خود دست یافتهاست به هر حال ارزش نهادن به زندگی شخصی و حرمت نهادن به آن، خانه- های ایرانی را در گذشته بهگونهای درونگرا ساختهاست و حیات مرکزی را به عنصری شاخص در معماری خانههای ایرانیتبدیل کردهاست. از این رو توسط این عناصر درونگرایی معنا و مفهومی پایدار در معماری ایرانی دارد در این مقاله سعی شدهاست علاوه بر بررسی روند شکلگیری درونگرایی و عناصر وابسته به آن در معماری خانههای ایرانی به ذکر این معانی و عناصر در برخی از نمونههای مسکونی و سنتی ایرانی پرداخته شود. هدف اصلی این پژوهش که با استفاده از روش توصیفی – تحلیلی و با اتکا به مطالعات کتابخانهای به بررسی و مقایسه ساخت و ساز جدید و قدیم در شهر یزد می- پردازد، بیان اصول طراحی بهینه درمعماری پایدارایرانی میباشد

کلیدواژه ها:

سازماندهی فضایی ، ادراک فضایی ، معماری سنتی ، توسعه پایدار ، هویت ، سلسه مراتب