مکان یابی ایستگاه مرکزی قطار شهرکرد در راستای مناسب سازی جهت استفاده عموم مردم کودک تا سالمند و معلولین با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی AHP

یکی از مهمترین مقولات در برنامه ریزی شهری و معماری، مکان یابی مناسب برای استقرار خدمات و کاربری های شهری است. این به آن معنا است که فعالیت های مختلف شهری نیازمند فضای مناسب خود می باشند و امکان استقرارآنها در هر ناحیه شهری وجود ندارد. این امر از طریق در نظر گرفتن ویژگی های کاربری ها و نحوه ارتباط آنها با سایر کاربری های شهری امکان پذیر است. از جمله کاربری های مهم شهری، ایستگاه های قطار برون شهری هستند. به دلیلافزایش جمعیت و حجم تردد در شهرها و در نتیجه گستردگی آنها شرایط سنتی حاکم بر استقرار این عملکرد با مشکلات زیادی توام گردیده است. الزامات اقتصادی، اجتماعی، آب و هوایی، ترافیکی، نیازهای انسانی و ... از جمله مواردی هستند که بایستی در تعیین مکان مناسب این کاربری در نظر گرفته شوند. در سال های اخیر در شهرهای ایرانبرنامه ریزی و طراحی شبکه ی قطار شهری سرعت بیش تری گرفته و از آن جایی که استقبال معلولان و سالمندان از سیستم حمل و نقل ریلی بیش تر می باشد، لازم اقدامات لازم در جهت یک مکان یابی مناسب در جهت طراحی واحداث ایستگاه مرکزی قطار برای آنها صورت گیرد. در این مقاله نخست با نظر مهندسین معمار استان، چند سایت انتخاب و به معرفی موقعیت آنها در شهر پرداختیم و سپس با استفاده از فرایند تحلیل سلسله مراتبی) AHP ( به مقایسه سه سایت انتخابی پرداخته تا مشخص شود محل مناسب جهت طراحی کدام است. سعی شده است با استفاده از روش تحقیق کمی و کیفی و مطالعات میدانی به بررسی مکان یابی صحیح این مجموعه پرداخته شود تا با یک مکان یابی مناسب به در جهت مناسب سازی فضاهای شهری دست یابیم.

کلیدواژه ها:

مکان یابی ، ایستگاه قطار ، مناسب سازی ، AHP