رهیافتی بر طرح ساماندهی بافت های تاریخی با رویکرد پایداری نمونه موردی محله بید اباد اصفهان

جای بسی تاسف است، بافت تاریخی کلان شهراصفهان که بیش از هر زمانی هم اکنون به هویت بخشی نیاز دارد، پس از سالیان طولانی انتظار برای رسیدن به طرحی پایدار ومناسب درباره احیا، ساماندهی و بهسازی محله های اصفهانقدیم و از جمله بید اباد، که هم اینک دستخوش تصمیماتی مقطعی و غیر اصولی بدون توجه به ماهیت آنها شده، بی نتیجه مانده است و از همین جا مسأله بهسازی و نوسازی این فضاهای باارزش مورد توجه قرار گرفته است. متأسفانه،ایران به دلیل استفاده از طرح هایی که بیشتر تقلیدی بوده و تنها مسایل کالبدی را مورد توجه قرارداده است، نتوانسته از این فضای باارزش استفاده بهینه ای را به عمل آورد. محله بیداباد اصفهان از جمله محلاتی است که ضمن برخورداری از قابلیت های بالقوه در جذب جمعیت با معضل بافت فرسوده مواجه شده است. این محله به رغم طرحهایاجرا شده در جهت احیای آن، نتوانسته آن گونه که شایسته قدمت محله و توانهای موجود آن است، در مسیر توسعه پایدار فضا گامی موثر بر دارد.در این پژوهش سعی شده است که با تکیه بر روش توصیفی تحلیلی و مرور متون ،منابع و اسناد تصویری ،همچنین مطالعات میدانی به تحلیل اصول پایداری در بافت های تاریخی بعنوان ظرفیتهای فراموش شده در توسعه پایدار شهری استفاده گردد.و در نهایت با بهره گیری از محورهای بهسازی به ارایه راهکارهای پیشنهادی پرداخته شده است .

کلیدواژه ها:

ساماندهی- پایداری-بافت تاریخی-اصفهان