اثربخشی سازماندهی مناسب فضایی کالبدی به منظور کاهش سردرگمی کودکان اتیستیک در فضاهای توانبخشی آموزشی مربوطه

اختلال اوتیسم در جهان و اخیراً در ایران گسترشیافته است و بخش قابلتوجهی از کودکان مبتلابه این اختلال هستند. یکی از مهمترین مسائلی که میتواند در درمان این بیماران کمک کند، بهرهگیری از فضاهای مناسب معمارانه است. فضاهایی که بهصورتی سازماندهیشدهاند که پاسخگوی مناسب مسائل روانشناختی کودکان مانند سردرگمیشان باشند. چراکه اگر محیطزیست پیرامون این کودکان بهصورتی سازماندهی و مناسبسازی شود که کاربر اتیستیک قادر به ارتباط با آن باشد در دنیای منزوی خود باقی نمیماند. روش تحقیق در این مقاله، عمدتاً از روش توصیفی تحلیلی مبتنی بر اطلاعات کتابخانهای است. - ا بتدا با شناخت ویژگیهای روانشناختی کودکاناتیستیک به لزوم بهکارگیری سازماندهی فضایی مناسب فضاها تأکید میکند و سپس به ارائه راهکارهای مناسب در رابطه با این موضوعمیپردازد. نتایج بهدستآمده حاکی از آن است که با بهکارگیری سازماندهی فضایی مناسب فضاها هم چون؛ استفاده از ترتیبدهیفضایی، بخش شدن فضاها، قابل پیشبینی بودن فضاها، تفکیک مناسب فضاها و ... میتوان از سردرگمی کودکان جلوگیری کرده و ارتباط مؤثر با محیطزیست پیرامونشان را فراهم نمود

کلیدواژه ها:

سردرگمی ، کودک اتیستیک ، سازمان دهی فضایی ، راهکاری معماری ، اختلال اوتیسم ، فضاهای توانبخشی آموزشی