کارکرد مبلمان شهری در منظر شهری نمونه پلهای عابر پیاده، شمال غرب تهران

منظر شهر، پیچیده درعین حال پویا و حاصل اجزا مختلف شکل دهنده آن است. درهم تنیدگی اجزا توام یکپارچگی با بستر طبیعی تولید کننده فضا و مکان توام با زیبایی است. نحو چینش ساختارها و کارکردهای شهری طبیعی باهم فضاهای بی همتا تولید می کند که می –توان آنرا مکان نامید. مبلمان شهری از جمله عناصری است که درصورت طراحی مناسب بر ارزشهای مکانی و زیبایی منظر شهر افزوده ومنجر به غنای منظر شهری می شود. بکارگیری این عناصر در صورت متکی بودن بر کارکرد صرف و یک بعدی می تواند به شدت منظر شهری را دچار چالش سازد و در روند تولید لامکان به ایفای نقش بپردازد. پلهای عابر پیاده یکی از بزرگترین مبلمانهای شهری هستند که اثر گذاری آن بر منظر شهر هدف این تحقیق است. منظر شهری مورد تحلیل براساس Q sort انتخاب و براساس شاخص تحلیل منظر بهدو شکل کمی و کیفی با شاخص های مقیاس، پیوستگی، هویت، خوانایی و تنوع مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد استقرار سازه های یک شکل، بری از معنا و کم توجه به بستر به شکل موجود، فضای شهر را دچار افت کیفیت کرده اند و از این نظر در هر محدوده ای که حضور یافته اند، وضعیت منظر را دچار نقصان کرده اند. این بدان معنا نیست که این عناصر ضروری نیستند، بلکه به این معناست که حضور آنها اگر با رویکردی چند کارکردی توأم گردد می تواند به المانهای اثر گذار بر زیبایی منظر شهری تبدیل شود

کلیدواژه ها:

منظر شهری ، زیبایی منظر ، مبلمان شهری ، هویت ، تهران