طراحی فضای شهری معنادار با رویکرد پدیدارشناسانه نمونه موردی فضای مقابل مسجد مشیرالملک شیراز

فضاهای شهری بخشی از محیط زندگی انسان امروز و بستری برای فعالیت های او هستند که بایستی بتوانند رابطه مناسبی را با وی برقرار سازند. از آنجا که انسانها تنها با پدیدارهایی می توانند رابطه برقرار کنند که برای آنها معنایی درذهن داشته باشند، بنابراین معناداری نقشی کلیدی برای درک شدن فضای شهری دارد. معانی در اثر تعامل افراد با فضا، به شکل های گوناگون در کالبد، کارکرد و جریان فضا نمود می یابد و متنی را شکل می دهند، که برای خوانش آن نیازبه هم زبانی بین مخاطب و متن فضا وجود دارد، در حالی که شهرهای امروز فضاهای بی معنای بسیاری را در بر دارند،که با ساخت ادراکی افراد جامعه ناهمخوان است. در این پژوهش با استفاده از روش پژوهش موردی و رویکردی پدیدارشناسانه فرآیندی در راستای معنابخشی به فضاهای شهری ارائه می شود. به منظور شرح این فرآیند، فضای خنثیو متروکه مقابل مسجد مشیرالملک شهر شیراز، مورد خوانش قرار گرفت. از فرآیند معنابخشی به فضای شهری، می توان در دو کارکرد ارزیابی کردن و ایده پردازی کردن، از فرآیند عام طراحی شهری بهره جست

کلیدواژه ها:

فضای شهری ، معنا ، پدیدارشناسی ، مسجد مشیرالملک شیراز