نقش رشد هوشمند شهری در دستیابی به توسعهی پایدار شهرها ( تبیین پارادایم توسعهی درونی شهر)

مقوله ی توسعه ی پایدار در سال های اخیر به عنوان یکی از محور های بنیادین علوم شهری مطرح شده است. با توجه به رشد بی رویه ی جمعیت شهرنشین و مهاجر به شهرها، پارادایم گسترش شهردر مرکز توجه قرارگرفته است. شهرهاحاصل کار تصمیم گیرندگان، مدیران، برنامه ریزان شهری، محققان و پژوهشگران می باشند، مهمترین مصرف کننده منابع طبیعی هستند، تولید بیشترین حجم فضولات و آلودگیها در آنهاست، و نیز بزرگترین قربانی توسعه بی رویه صنعت هستند، لذا برآوردن انتظارات اجتماعی اقتصادی و زیست محیطی این بستر نیازمند توجه به رویکردی همه جانبه استکه این مهم جز با پایداری میسر نیست. با توجه به شرایط نامطلوب امروزه، ناپایداری پیش بینی شده برای آینده ، نگران کننده بوده و نیازمند اندیشیدن چاره ای برای آن می باشد. در این میان، راهکارهایی برای مقابله با معضل یادشدهپیشنهاد شده است، که در این پژوهش سعی در واکاوی مفهوم رشد هوشمند –به عنوان یکی ازراه حل های پیش رو- شده است. و مزایای این انگاره، زمانی بر ما آشکار می شود که آن را در قیاس با نقطه ی مقابلش در همین راستا، یعنی رشد پراکنده ی شهری قرار دهیم. این پژوهش در فرآیندی توصیفی- تحلیلی و مبتنی بر اسناد، کتب و مقالات معتبرعلمی، شاخص های الگوهای یادشده را استخراج کرده و پیشنهاداتی را ارائه داده است.

کلیدواژه ها:

توسعه ی پایدار ، ، رشد هوشمند ، رشد پراکنده ی شهری ، شاخص