بررسی کالبدی حیاط مرکزی در مساکن معماری دوره قاجار در اقلیم سرد و خشک تبریز

بدون تردید یکی از نشانه های پیشرفت معماری در هر جامعه معماری خانه های آن جامعه می باشد.معماری سنتی هر منطقه بازنمودی از زمینه های اجتماعی فرهنگی، اقلیمی و ... آن منطقه است. در این میان حیاط های مرکزی به عنوان فضایی از معماریایرانی مطرح می شوند که دارای غنای مفهومی وعملکردی بوده است لذا شناخت ساختار آنها می تواند به پتانسیلی ارزشمند برای طراحی آنی معماران و شهرسازان مبدل گردد حیاط مرکزی عبارت استاز فضای رو باز که حداقل از یک طرف و حداکثر از چهار طرف در ارتباط با بنای ساخته شده است.جای گرفتن فضا های ساخته شده درپیرامون حیاط و به ویژه در حیاط خانه های بزرگ و بسته شدن اینگونه حیاط ها در چهار سمت با اتاق ها یا دست کم با دیوار،سبب نام گرفتن آن به حیاط مرکزی شده است.در این پژوهش به برسیاجمالی خانه های تاریخی دوره قاجار در تبریز و بررسی کالبدیحیاط مرکزی در خانه های سنتی سرد وخشک این منطقه پرداخته شده است و روش پژوهش در این مقاله مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای وتحقیقات میدانی است و رویکرد توصیفی دارد.و نتایج به دست امده از این پژوهش به درک ارزش های قابل تکراری موجود در معماری خانه های و عملکرد حیاط مرکزی در خانه های دوره ای قاجار تبریز منجر می شود.

کلیدواژه ها:

اقلیم تبریز ، حیاط مرکزی ، خانه