ارزیابی ریسک های ایمنی احداث ساختمان های بلند مرتبه بتنی با استفاده از تلفیق روش های FMEA و منطق فازی

افزایش روزافزون جمعیت و شهرنشینی و همچنین کمبود زمین باعث شده که بسیاری از شهرها به احداثساختمان های بلند مرتبه روی بیاورند. از طرفی کارگران شاغل در احداث ساختمان های بلند مرتبه همواره در ارتفاع ومحیط های پر خطر فعالیت می کنند، حاصل این فعالیت ها موجب به وجود آمدن خطرات ایمنی بسیاری است. از این روارزیابی ریسک های ایمنی در احداث این گونه پروژه ها یکی از نکات مهم و کلیدی در صنعت ساخت به حساب می آید. با توجه به هدف اصلی این تحقیق، با استفاده از روش های تجزیه و تحلیل حالات شکست و اثرات آن (FMEA) و همچنین منطق فازی خطرات موجود در احداث ساختمان های بلندمرتبه بتنی شناسایی و اولویت بندی شده اند. روش FMEA یکی از تکنیک هایی که قادر است خطرات بالقوه محیط کار و علت و اثرات آن را شناسایی و ارزیابی کند. با توجه به عدم قطعیت در تصمیم گیری، تیوری فازی قادر به مدل کردن این عدم قطعیت می باشد. ترکیب روش FMEA با تیوری فازی ابزاری را فراهم می کند که نسبت به روش قدیمی FMEA با در نظر گرفتن مفاهیم مبهم و اطلاعات ناکافی، بهتر عمل می کند. پس از تقسیم بندی فعالیت ها، 335 ریسک شناسایی شد که طبق نتایج بدست آمده ریسکهای سقوط اشیا، سقوط از ارتفاع، برق گرفتگی، آسیب به دست و پا، آتش سوزی و انفجار، سوختگی و اصابت به زمین بهعنوان مهمترین ریسک های موجود در احداث ساختمان های بلندمرتبه بتنی شناخته شده اند و به منظور مواجهه با آنها،استراتژی های حذف یا کاهش ریسک ها ارایه گردیده است. مهمترین ریسک های شناخته شده در تحقیق حاضر باتحقیقات پیشین و گزارش سازمان تامین اجنماعی کشور هم سویی قابل قبولی دارد و همچنین توسط کارشناسان ایمنیمورد تایید قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

ارزیابی ریسک ، ایمنی ، بلند مرتبه سازی ، FMEA ، منطق فازی