تحلیل و برآورد متغیرهای طراحی سازه های خرپایی به روش بهینه سازی با الگوریتم ژنتیک و در نظر گرفتن قابلیت اطمینان

این مقاله به بررسی کاربرد قابلیت اطمینان و یا به نوعی احتمال خرابی با روش های الگوریتم ژنتیک یک و چند هدفه در تحلیل و برآوردمتغیرهای طراحی در سازه های خرپایی می پردازد. تحلیل و برآورد متغیرهای طراحی به روش بهینه سازی سازه های خرپایی در مقالاتمختلف مورد بررسی قرار گرفته است که در این مقاله با روش الگوریتم ژنتیک مورد مقایسه قرار گرفته اند. در این مقاله همچنین در روشالگوریتم ژنتیک تک هدفه با در نظر گرفتن قابلیت اطمینان به عنوان قید و در الگوریتم ژنتیک چند هدفه قابلیت اطمینان به عنوان یکیاز اهداف مینیمم شونده در آن، سعی در بررسی میزان تاثیرگذاری قابلیت اطمینان بر بهینه سازی داریم. بهینه یابی های انجام شده در اینمقاله براساس بهینه یابی اندازه بوده و متغیرهای بهینه یابی مساحت اعضای خرپا هستند که هر کدام تحت بارگذاری مستقل قرار می گیرند.برای بدست آورن مقاطع بهینه برای سازه خرپایی، از روش اجزای محدود برای تحلیل اعضای خرپا در الگوریتم های ژنتیک استفاده شدهاست. محاسبه قابلیت اطمینان و یا به نوعی احتمال خرابی با استفاده از روش شبیه سازی مونت کارلو که یک روش عمومی در حل اینمسایل است صورت می گیرد. نتایج عددی بهینه یابیها با در نظر گرفتن و بدون قید قابلیت اطمینان محاسبه شده و با مقالات دیگر موردبررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

تحلیل و برآورد ، قابلیت اطمینان ، بهینه سازی ، الگوریتم ژنتیک ، الگوریتم چند هدفه