طراحی با رویکرد پایداری در فضای آموزشی (مدرسه سبز)

امروزه با توجه بهاین که منابع انرژی تجدید ناپذیر روبه اتمام است و تخریبی که ناشی از استفاده این منابع به محیط زیست منجر می شود، توجه کشورها به سوی استفاده از منابع تجدیدپذیر و توسعه پایدار بیش از پیش جلب شده است. بر اساس آمار موجود مصرف انرژی در ایران بیش از 5 برابر متوسط رشد مصرف انرژی در جهان است (آمار سازمان بهره وری انرژی ایران). پس شکی نیست که بهینه سازی مصرف انرژی می تواند کمک بزرگی به رشد و توسعه کشورمان باشد. در این بین، نگرش به رویکردهای معماری سبز در فضاهای آموزشی از جمله مدرسه از جایگاه ویژه ای برخوردار است. زیرا علاوه بر رعایت نکات اساسی ساختمان های سبز و صرفه جویی در مصرف انرژی، وجود چنین مدرسه هایی ابزار آموزشی، برای آموزش شیوه های پایدار به دانش آموزان است. این مقاله ابتدا به بررسی ابعاد معماری سبز و اصول اساسی آن پرداخته و سپس به علل گرایش ایجاد رویکردی جدید و پایدار با عنوان مدرسه سبز می پردازد. هدف اصلی مقاله ضمن معرفی این رویکرد جدید در طراحی فضاهای آموزشی، شناخت جایگاه مدرسه سبز در ایران و خارج از کشور می باشد و معرفی سازمان های بین المللی مرتبط با مدرسه سبز که هر ساله برای داشتن مدارس سبز همایش ها و تحقیقات گسترده ای انجام می دهند. به امید داشتن مدارس سبز در ایران برای داشتن ایرانی سبزتر.

کلیدواژه ها:

معماری سبز ، مدرسه سبز ، معماری پایدار ، توسعه پایدار ، انرژی