نقش پایداری زیست محیطی در طراحی بناهای اقلیم گرم وخشک ایران (نمونه موردی شیراز)

سالیان سال است که بشر با دست یافتن به فناوری جدید و استفاده بی رویه از طبیعت، وارد عرصه جدیدی از زندگیشده که معضلات زیست محیطی زیادی به همراه داشته است. بدنبال این تحول، بتدریج معماری و ساختمان سازی نیز ازالگوهای بومی وسنتی فاصله گرفت تا جایی که نقش طبیعت و محیط زیست در معماری کمرنگ و کمرنگ تر شد کهپیامد آن عدم آسایش انسان در فضای زندگیست.ایران به عنوان کشوری در حال توسعه با دارا بودن منابع غنی انرژی های تجدید پذیر و نیز با استفاده روز افزون از منابعانرژی تجدید ناپذیر، نیازی مبرم به بهینه سازی مصرف انرژی و برنامه ریزی های خرد و کلان در این زمینه دارد. یکی ازراهکار های پایداری زیست محیطی، طراحی ساختمان ها با رویکرد اکولوژیک است. رویکردی که نتایج آن در نیل بهاهداف توسعه پایدار اثبات شده است. در این پژوهش با بررسی مصادیق معماری پایدار، هم چنین بررسی وضع موجود درایران به طراحی در توسعه شهر مبتنی بر معیارهای اکولوژیک پرداخته شده و طراحی اقلیمی و انرژی های طبیعی درمعماری سنتی ایران در شهر شیراز بیان شده و در انتها راهکارهای کالبدی- عملکردی و زیباشناختی- محیط زیستی بیان گردیده است.تحقیق انجام شده با تکیه برمفاهیم نظری است که با روش کتابخانه ای از کتب، مقالات داخلی، خارجی و سایت ها جمعآوری گردیده است و با تحلیل نمونه موردی شیراز انجام گرفته است.

کلیدواژه ها:

پایداری اکولوژیک ، معماری پایدار ، معماری سبز ، اقلیم گرم و خشک ایران