دلبستگی به مکان در دو محله شطرنجی و اورگانیک (نمونه موردی: محله نارمک و نیاوران تهران)

دلبستگی به مکان مسکونی مبین احساس تعلقی است که افراد نسبت به محله مسکونی خود دارند. این پیوندهایعاطفی، به ویژه با خاطرات، تجربیات و حوادث مهم زندگی اشخاص مرتبط است. دلبستگی به محیط های مسکونی از آنرو اهمیت دارد که عمل جمعی را تسهیل میکند، مشارکت سازمانی را افزایش می دهد، سرمایه گذاری را تشویق می کند وفرصت مناسبی جهت رشد و توسعه اجتماعی محلات مسکونی فراهم میسازد. این پژوهش به بررسی دلبستگی به مکاندر دو محله شطرنجی و اورگانیک می پردازد. پس ازپرد اختن به نظریه های موجود در زمینه دلبستگی به مکانبارویکردی استنتاجی و با استفاد ه از تحقیق پیمایشی به صورت تحلیلی به آزمون فرضیه ها می پردازد ، برای به دستآوردن نتایج نهایی روشی ترکیبی در قالب مطالعه موردی که عمد ه آن راروش دلبستگی تشکیل می دهد. برای بررسیدلبستگی در دو محله مورد مطالعه، پرسشنامه سنجش شاخص ها تهیه و تنظیم شد ه و در بین ساکنین محله هایمسکونی توزیع شده و اطلاعات جمع آوری شده با نرم افزار SPSS تحلیل شدند. نتایج نشان می دهد که از بین شاخصهای بدست آمده چهار شاخص پیوند اجتماعی ، وابستگی به مکان ، دلبستگی عاطفی و هویت مکان می تواند بعنوانعوامل تاثیرگذار در افزایش دلبستگی به مکان باشند که در این شاخصه ها دلبستگی به مکان در نیاوران بالاتر از نارمک بوده.

کلیدواژه ها:

دلبستگی به مکان ، عومل اجتماعی ، عوامل کالبدی ، محله