بازتعریف خاطرات جمعی به منظور ارتقا حس مکان در قالب خانه ای از جنس شعر.مطالعه موردی: پارک شیرین شهر کرمانشاه

حس مکان حاصل ارتباط درونی انسان، تصورات ذهنی او و ویژگیمحیطی است.این مفهوم از یک سو ریشه در تجربه های ذهنی چونخاطره، فرهنگ، اجتماع و... دارد و از سوی دیگر متاثر از زمینههای عینی و بیرونی در محیط است. از آنجایی که اگر فضایی خاطراتمخاطب خود را برانگیزد و ذهنی را برای او ایجاد کند، بر اوتاثیر مهم و گیرایی خواهد گذاشت، تاثیر خاطرات جمعی بر ایجادحس مکان می تواند در آینده به طراحی مکان های با هویت منجر شود.در این راستا، با فرض آنکه در خلق اینگونه فضاها بسترهای غنیفرهنگی چون ادبیات می تواند بسیار موثر واقع گردد، هدف از اینپژوهش طراحی فضایی بر اساس این ارزش ها و به منظور تداعیخاطرات جمعی است.بدین منظور با استفاده از روش توصیفی_تحلیلی مبتنی بر مطالعاتاسنادی_میدانی پس از کنکاش در پژوهش های پیشین، ابتدا تشریحمفهوم حس مکان و ارتباط آن با خاطرات جمعی پرداخته شده است ودر گام بعدی با گریزی در ادبیات و شعر، در یک نمونه موردی سعیدر نمود کالبدی بخشیدن به این مفاهیم در فضایی به نام خانه شعرگردیده است.

کلیدواژه ها:

حس مکان ، خاطرات جمعی ، خانه ی شعر ، مکان های با هویت