بررسی پایداری اجتماعی در مجموعه های مسکونی شهری

امروزه با توجه به تغییر شیوه زندگی بشر از روستا نشینی به شهر نشینی نیاز بیشتری به ساخت مجموعه های مسکونی شهری ایجاد شدهاست. این موضوع موجب شده الگوی ساخت و ساز مسکن نسبت به گذشته تغییر کند و به جای آنکه افراد همچون گذشته بر اساس میلخود اقدام به خانه سازی و تامین مسکن کنند مجبور به سکنی گزیدن در خانه هایی شوند که از پیش ساخته شده و آماده تحویل بهمتقاضیان هستند. این مساله موجب شده پیوند های اجتماعی بین ساکنین مجموعه های مسکونی و همسایگان آنها نسبت به گذشتهکمرنگ تر شود و پایداری اجتماعی که بین ساکنین خانه های سنتی وجود داشت تا حدی از بین برود و به تبع آن عوام مهمی همچوندلبستگی ساکنین به محله، امنیت، مشارکت افراد و ... تحت تاثیر قرار بگیرد. در این تحقیق تلاش شده تا با بهره گیری از مطالعاتکیفی و روش تحلیلی- استنتاجی راهکارهایی جهت افزایش تعاملات اجتماعی ساکنین ارایه می شود. با توجه به مطالعات انجام شده می توان بیان کرد با در نظر گرفتن و توجه به علواملی چون دسترسی ها و سلسله مراتب فضایی، چیدمان صحیحهمجواری ها، ایجاد فضاهای شهری مناسب، کنترل مزاحمت ها و ... می توان موجب افزایش تعاملات اجتماعی و مشارکت افراددر جامعه و همچنین افزایش امنیت مجموعه های مسکونی شد.

کلیدواژه ها:

پایداری ، پایداری اجتماعی ، تعام اجتماعی ، مجموعه های مسکونی