بررسی تداوم حیات شهری از طریق رفتار قلمروپایی در شهرک مسکونی بهارستان گرگان

فضای شهری بستر تعامل اجتماعی است .تداوم حیات در زندگی شهری می تواند با تعریف روشن عرصه های خصوصی وعمومی و ایجاد سلسله مراتب فضاهای انسان محور میسر شود .عرصه هایی که با مقیاس مطلوب و متناسب، فضایی بوجود میآورد که فرد براحتی قلمرو خود را در آن تشخیص می دهد. قلمرو به بخشی از فضاهای شهری گفته می شود که افراد یاگروهی بصورت منظم و پایدار از آن استفاده می کنند و در برابر افراد مزاحم به سبب احساس مالکیتی که به فضا دارند دفاع مینمایند ، هرگونه شخصی سازی و نشانه گذاری محیط و دفاع در برابر بیگانگان یک نوع رفتار قلمروپایی محسوب می شود وتقویت آن منجر به امنیت و افزایش تعاملات اجتماعی در محیط شهری می گردد.این تحقیق مفهوم قلمرو را به منزله یکی ازعوامل تاثیر گذار بر کیفیت تعامل انسان و محیط مورد توجه قرار داده است،برای این منظور پس از مرور مفاهیم و نظریاتمرتبط، با بررسی نمونه موردی (شهرک بهارستان شهر گرگان) به آزمون فرضیه تحقیق پرداخته شده است.روش تحقیق کمیو توصیفی پیمایشی است و رویه عملی آن استفاده از پرسشنامه و مشاهده می باشد . در انتها نتایج حاکی از آن می باشد کهشناخت قلمرو و رفتارهای قلمروپایی در فضاهای شهری ضرورتی است که می تواند به افزایش کیفی و کارایی محیط و بالارفتنسطح تعاملات اجتماعی و در نهایت بهبود شرایط زندگی شهری بیانجامد و برای رسیدن به این مطلوب روشها و راه حل هاییارایه می گردد.

کلیدواژه ها:

قلمرو ، رفتار قلمروپایی ، قرارگاه رفتاری ، حیات شهری