گونه شناسی الگوی های تفکیک مناسب برای برنامه ریزی کالبدی یک واحد همسایگی مطلوب

هدف اصلی طراحی تفکیک اراضی شهری، حداکثر بهره وری از زمین، فضا و رعایت دسترسی بین قطعات شهری است بطوریکهمحیط شهری مطلوب را پدید بیاورد. [این فرآیند] یک تغییر دایمی است که استفاده زمین برای حداقل یک نسل و بطور جدی اثراتمحدوده اطراف آن را تعیین می کند. بنابراین منافع عمومی بطور مستقیم تحت تاثیر آن قرار می گیرند و دولت های محلی بطور کلیکنترل های شدیدی را برای این عملکرد مهم به کار می گیرند. تفکیک زمین فرآیندی است که به عوامل متعددی بستگی دارد که میتوان آنها را در دو سطح قرار داد، در وهله نخست استانداردها و گونه های ایده آل خود عناصر تشکیل دهنده تفکیک یا همان سلول هایشهری یعنی نظام بلوک بندی، نظام قطعه بندی و توده گذاری و در وهله دوم چگونگی انطباق با عناصر دیگر، عواملی نظیر شکل بندی،توزیع، ترکیب، شیوه اتصال و همجواری و.... . زمانیکه این عوامل در مرحله ساخت یک توسعه تفکیک، ضعیف باشند، تجارب همواره، تغییرمداوم کاربری زمین، واژگونی سریع مالکیت و اشتغال و کاهش ارزش های زمین را نشان داده است. از سوی دیگر، کیفیت عناصری کهشخصیت واحد همسایگی را تعیین می کنند، در اکثر مواقع، مسیله مهمی برای نظارت و کنترل توسط سازنده است. زمانی که تمامی اینعوامل بطور دقیق هماهنگ گردند، جذابیت و پایداری واحد همسایگی رخ خواهد داد. این نوشتار نیز با بررسی اسناد کتابخانه ای سعی درتشریح برنامه ریزی تفکیک مطلوب با تاکید بر خود عناصر و عوامل تاثیرگذار بیرونی آنها است.

کلیدواژه ها:

گونه شناسی ، تفکیک زمین ، بلوک بندی ، قطعه بندی و توده گذاری