ارتقای پایداری اجتماعی بافت شهری تاریخی بارویکردپیاده مداری (نمونه موردی :هسته مرکزی شهرلاهیجان)

هسته های تاریخی فراموش شده شهرها بادارابودن ساختارارگانیک که برمبنای احتیاجات زمان طراحی آنهاشکل گرفتهشده درعصرحاضرباورودبرنامه ریزی نشده اتومبیل؛ بامشکلات مختلفی اعم ازکالبدی، ترافیکی، اجتماعی، اقتصادی،عملکردی، زیست محیطی روبرو می باشند که برخی ازین دست مشکلات به صورت تراکم؛ درنواحی مسکونی ترک طبقهمتوسط؛ درنواحی تجاری به صورت آلودگی ها، حالت عبوری وگه گاهی مکث فقط برای خرید دیده می شودکه خودعموما باعث پدیدآمدن مشکلات بسیاردیگری می گردد، تبعات این امردرنهایت کاهش کیفیت، وبه تدریج تخریب اینبافته است؛ درحالی که اغلب این بافت ها دربردارنده ی ویژگی های خاص فرهنگی وهویتی می باشند. دراین راستاپیاده-مداری می تواند به عنوان راه حلی برای کاهش بسیاری از مشکلات این هسته های تاریخی باشد. هسته مرکزیشهرلاهیجان؛ ازنظر تاریخی، فرهنگی، گردشگری وهویتی دارای ویژگی های متمایزی نسبت سایر نواحی شهرمی باشد،این ناحیه درگذشته ازقابلیت پیاده مداری بالایی برخوردار بوده است؛ ولی امروزه توجه بیش ازحدبه حرکت سواره ووجودترافیک سواره وعدم وجودمکان مشخص جهت توقف و مکث و... باعث کاهش ارزش های اجتماعی آن گردیده است،درنتیجه این ناحیه به دلیل دارابودن بارفرهنگی و آثارتاریخی وهویت بخش، کاربری های جذاب دوطرف محور مسیرهایسواره ؛ نیازمند سیاست ها و راهکارهای ویژه ای می باشد. دراین راستا ارتقای قابلیت های مرکز شهر باتوجه به محوریتحرکت پیاده میتواندبه عنوان گامی برای اعطای فرصتی مجددبه این بافت وحضورعابرپیاده نیزگامی برای ارتقای پایداریاجتماعی آن باشد. روش تحقیق دراین پژوهش به صورت توصیفی- پیمایشی می باشد.این مقاله درپیآنست تابیان نماید؛ پیاده مداری هسته های تاریخی با ایجاد برخوردهای اجتماعی و فرهنگی باعث تحرک و شور زندگی درآنهامی شودو بابالابردن جنب وجوش، دوام ماندگاری و زندگی این مراکزتاریخی رافراهم می کند ودرنتیجه موجب ارتقای پایداریاجتماعی آنهاوبه تبع آن شهرمی گردد.

کلیدواژه ها:

پایداری اجتماعی ، بافت شهری تاریخی ، پیاده مداری ، هسته مرکزی ، لاهیجان