ارتقاء بخشی به شاخص های سرزندگی درمرکز محلات کهن با بهره گیری ازمفهوم نورپردازی (نمونه موردی محله حسینیه زنجان)

یکی از مولفه های اصلی در طراحی فضاهای شهری، نشاط و سرزندگی است. چراکه نبود سرزندگی در فضا به افزایش رفتارهایناهنجار کمک می کند. دستیابی به چنین خصیصه هایی مستلزم ارتقای کیفی و کمی فضاست که با استفاده از راهکارهای طراحیارتقا یابد. فضایی سرزنده است که دامنه وسیعی از انواع افراد به اختیار خود در آن حضور یابند و وقت خود را در آنجا سپرینمایند. فضایی توانایی جذب افراد را خواهد داشت که عوامل و عناصر جذب کنندهای مانند نورپردازی صحیح در طول شبانه روزرا دارا باشد. با کمرنگ شدن عناصر جاذب در محیط های شهری سرزندگی وپویایی فضاهای شهری کهن روز به روز در حال افولاست که در بسیاری از موارد موجب می شود تا امنیت محیط دچار مخاطره شود. بنابراین در این مقاله سعی ما براین بوده استکه بیان کنیم چگونه می توان از طریق نورپردازی و روشنایی مناسب به سرزندگی و پویایی محیط شهری کهن دستیافت. مطابقیافته های این مقاله از جمله شاخص های ایمنی و امنیت، خوانایی، تعاملات اجتماعی، حس تعلق به مکان و نفوذپری به عنوانمهمترین عوامل تاثیرگذار بر سرزندگی شهری بیان شده و تاثیر نورپردازی در جهت ارتقاء این شاخص ها مطرح شده است.

کلیدواژه ها:

سرزندگی و پویایی ، شاخص های سرزندگی ، بافت کهن ، نورپردازی