احیا کیفی گورستان های درون شهری تهران ازنظر تاریخی با رویکرد فرهنگی اجتماعی (نمونه موردی گورستان ظهیرالدوله ، گورستان شهدای سوهانک)

فضاهای باز عمومی که در شهرها وجود دارند محل برقراری تعامل های انسانی هستند و در هویت بخشی ذهنی مردمبسیار موثرند تا آنجا که یادآوری کالبد شهرها باور ذهنی ما از شهرها را شکل میدهند با بررسی الگوهای معماریسرزمین های مختلف این نکته را میتوان دید که تنها الگوهایی در معماری از دوره های تاریخی فراتر می روند که درفرهنگ مردم رسوخ کرده باشند و جوابگوی نیازهای مردم باشند. گورستان های ایران در دوره بعد از اسلام هویت ومفهومی متفاوت با آنچه امروزه شاهد هستیم داشتند و غالبا برای مردم یک مکان زیارتی و تفریحی با یک حیات و نگاهخاصی هستند ولی رشد سریع و بیقواره پیکر شهرهای کوچک و بزرگ ایران در دهه های اخیر باعث کشیده شدن شهرهابه حریم گورستان ها با حیات و نگاه خود شده اند که باعث تاثیرات منفی و مثبت زیادی شده است بدون تردید نقشاجتماعی آرامگاه ها در شکل گیری تعاملات اجتماعی امروز مردم بسیار پررنگ است و دلایل زیادی برای این امر وجوددارد. در این مقاله با بررسی فضای گورستان ها سعی شده تا به ارایه راهکارهایی در مورد باز زنده سازی این فضا و ایجادفضایی شهری با حفظ هویت فضای گذشته مکان ایجاد نموده که از قابلیت تاریخی فضا استفاده کرده و بهره گیری ازفضای سبز به ارتقاء نقش گورستان ها به عنوان محل گردشگری و نشاط بخش در تهران بپردازیم.

کلیدواژه ها:

هویت ، حریم گورستان ، فضای عمومی ، گردشگری ، فرهنگی ، تهران