بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده شهری و ارایه مدل بهینه مداخله

اینکه از چه زمانی حفظ و احیای آثار تاریخی در معماری و ساخت شهرها مورد توجه قرار گرفته است مورد مناقشه است.لیکن اولین تیوری ها و نظرات مکتوب به حدود 200 سال پیش بر می گردد و برنامه های راهبردی و نظریه های مدون وسازمان دهی شده مربوط به پس از جنگ جهانی دوم بوده که اروپا شاهد تخریب گسترده بناها با بافت های تاریخی بودهاست. لیکن دو عامل کلان دیگر، یکی دغدغه بازیابی و حفظ هویت شهرها در پارادایم پست مدرن به دنبال تاثیر مخربتوسعه سرمایه محور مدرنیته و دیگری فرصت های گردشگری و جذب توریست از زمینه های توجه مضاعف به این مقولهدر توسعه معماری و شهرسازی جهان امروز هستند. امروزه یکی از مهمترین مباحث برنامه ریزی و توسعه شهر در ایران،موضوع چگونگی مواجه با آثار و بناهای تاریخی است و متاسفانه تجربه های نا موفق در توسعه و تخریب گسترده بناها وبافت ها و از طرفی سابقه با ارزش بناها و بافت های تاریخی ذی قیمت در اکثر شهرهای ایران نیاز به تحقیق و پژوهشدر این زمینه را اولویت بخشیده است. از طرفی تنوع تیوری ها نیاز به مدلی کارا در انتخاب شیوه مداخله را مورد تاکیدقرار می دهد. هدف از این پژوهش تولید مدلی است که بتواند بر اساس عواملی ساختاری و اولویت دار روش مداخله رامشخص نماید. روش این پژوهش از نوع روش های ترکیبی است که در جمع آوری اطلاعات متکی بر روش های کتابخانهای و اسنادی است و در فرآیند تحلیل متکی روش های منطقی و مقایسه ای است.

کلیدواژه ها:

مرمت ، بهسازی ، نوسازی ، احیای بافت ، مداخله