بررسی الگوی معماری اسلامی در شهر شیروان با رویکرد حیا و حجاب

با توجه به اینکه تاکنون در خصوص معاصرسازی مفاهیم معماری اسلامی تحقیقات کاربردی مدونی صورت نگرفتهاست معماری مغشوش و بی هویت امروز ما حاصل همین عدم توجه به مفاهیم با ارزش معماری اسلامی است که محققکننده اعتقادات دینی و مذهبی جامعه اسلامی سنتی بوده است . معماری اسلامی در کشور ایران نمودهای ویژه ای را درساخت و سازها از خود برجای گذاشته که نمود فرهنگ درونگرایی و رعایت حجاب در ساخت و سازها یکی از آنهاست.سنت حجاب و پوشیدگی که حتی در کنده کاری های 2000 ساله رعایت شده، می تواند هم اکنون در تلفیق سنت وصنعت رعایت شود و ما از شیشه های سکوریت، تراسهای پرده گذاری شده و یا شبکه ای، آشپزخانه های باز (اپن) اجباراپرده گذاری شده، و فرار از منازل بدون در و دیوار و ... نجات یابیم . دیوارها و دربها (دروازه ها) ورودی حیاط ها، ورودیخانه ها، آشپزخانه ها ، حمامها و دستشویی ها با رعایت سنت پوشیدگی، هنوز هم می توانند حریم امن و حجاب را درمساکن بوجود بیاورند. این پژوهش تلاش دارد الگوهای کالبدی معماری اسلامی در ارتباط با حیا و حجاب درسه نمونهموردی مسکن سنتی به نامهای خانه و باغ یحیی بیک، خانه هاشمی، خانه پرهیزگار شهرستان شیروان استخراج کرده واین الگوها در چهار نمونه مسکن معاصر شهرستان مورد بررسی قرار دهد تا نقص ها و کمبودها در خصوص حیا و حجابدر این مساکن مشخص گردد.هدف از انجام این پژوهش تطبیق مفاهیم معماری اسلامی در فضاهای جدید معماری مسکن و معاصر سازی آن بهالگوهای جدید معماری اسلامی است به طوری که با قانونمند سازی و اجرای این الگوها در طرح و نقشه معماریمسکونی معاصر در طول زمان به هنجار دینی حیا و حجاب پاسخ داده شود.

کلیدواژه ها:

حیا ، حجاب ، الگوی معماری اسلامی ، مسکن سنتی ، مسکن معاصر