افزایش خلاقیت کودکان با تاثیر پذیری از طبیعت

کودکان لوح های سفید و نانوشته ای هستند و این موجودات پاک و بی گناه به شکلگیری فضایی برای برطرف کردن نیازها و پرداختن به تمایلات و علاقه مندیهای خود دارند آنها از این محیط تاثیر می گیرند، واقعیت مهمی که در جامعه امروز با آن روبرو هستیم ناچیز شمردن کودکان و اهمیت ندادن به دنیای کوچک آنها است. توجه به علاقه مندیها و سرگرمیهای کودکانه تاثیر بسزایی در بالا بردن کیفیت فضای مورد استفاده آنها دارد. علاوه بر آن متناسب بودن ابعاد فضاها با مقیاس کودکان نیز مطلوبیت فضا را نزد آنها افزایش می دهد و احساس آسایش و آرامش بیشتری را به همراه می آورد. ذهن کودک به طور طبیعی جستجوگر بوده و حتی بدون استفاده از عوامل خارجی علاقمند به کنکاش است و کودک براساس این یافته ها توده انباشته ای از پرسش ها و ابهامات است که او را به طور خستگی ناپذیری به تجربه و یادگیری سوق میدهد. اما علی رغم این موارد، وقتی مدافعان همین مبانی پا به عرصه طراحی می گذارند کودکان را از یاد برده و هیچ توجهی به آنان نمی کنند. نتیجه این بی توجهی، شهری افسرده و ملال آور برای ساکنان کوچک شهرهاست. کودکان نیازمند محیط هایی هستند که آنان را مخاطب قرار دهد و به چالش وا دارد. این محیط ها علاوه بر جذابیت باید کودکان را به مشارکت نیز فرا خوانند. هدف از تحقیق حاضر، بررسی نقش طبیعت در کودکان و تاثیر آن بر ارتقای خلاقیت آنان می باشد. در این تحقیق از روش توصیف کیفی استفاده می شود که با رویکردی تحلیلی به بررسی نظریات و آراء معتبر پژوهشگران و یافتن ارتباط میان آن ها پرداخته است. گردآوری اطلاعات در این زمینه در بستر مطالعات کتابخانه ای و مرور متون و منابع سود جسته است. نتایج تحقیق نشان می دهد ارتباط با طبیعت، سبب ارتقای خلاقیت کودکان می شود.

کلیدواژه ها:

کودکان ، خلاقیت ، رشد ، طبیعت