بررسی آسیب های اجتماعی و ترافیکی شبکه معابر بافت مرکزی شهر ایرانشهر

یک شهر از دو عنصر اصلی، توده های ساختمانی و فضا تشکیل شده است. توده های ساختمانی تمام مکان های سرپوشیده را شامل می شوند و فضا تمام مکان هایی را که دارای سقف نیست، شامل می شود. بنابراین شبکه معابر شهری جز فضای شهری محسوب می شوند. بخش مرکزی هر شهر، ماهیتی پیچیده دارد. این پیچیدگی ناشی از قرارگیری و تمرکز فعالیت های گوناگون در کنار هم و در فضایی نسبتا محدود است. هر خیابان یا هر مقطع عرضی، دارای قلمروهای مختلف و مشخصی ازجمله قلمروی پیاده روها و محدوده های توقف و رفت وآمد عابران پیاده در فضای خیابان ها می باشند. روش پژوهش حاضر، توصیفی- تحلیلی است و اطلاعات در خصوص عوامل ایجادکننده ترافیک و معضلات اجتماعی شبکه معابر بافت مرکزی شهر ایرانشهر، طبق نظر کارشناسان با مدل AHP وزن دهی و سپس با مدل TOPSIS ، رتبه بندی و مهم ترین مشکلات شناسایی شدند. نتایج پژوهش انجام شده روی 8 معبر مهم بافت مرکزی ایرانشهر، نشان می دهد که محورهای قدیمی شهر عمد تا در بخش مرکزی قرار دارند و حجم ترافیک در این بخش نسبت به توان شبکه معابر آن بسیار زیاد است. همچنین کمبود پارکینگ، ساختار غیراصولی شبکه، نبود امکانات رفاهی، پایین بودن عرض معابر نسبت به حجم تردد و عدم نظارت صحیح مسیولان شهری از دیگر مشکلات معابر بافت مرکزی می باشند. با بررسی مشکلات ترافیکی و اجتماعی این نتیجه به دست آمد که معبر معلم در مطلوب ترین حالت و معبر ابوذر در نامطلوب ترین وضعیت قرار دارند.

کلیدواژه ها:

شبکه معابر ، مشکلات ترافیکی ، معضلات اجتماعی ، بافت مرکزی ، ایرانشهر