راهکارهایی جهت ارتقای کیفیت فضاهای کالبدی در مساکن حداقلی - مسکن مهر

پروژه مسکن مهر با هدف حل مشکل مسکن اقشار کم درآمد و بهرمندی این طیف از افراد جامعه از مسکن با کیفیت به اجرا درآمد. با وجود صرف هزینههای هنگفت، این پروژه ملی در عمل مورد اقبال زیاد واقع نشده است و ساکنان آن از زندگی در این خانههای آپارتمانی ابراز نارضایتی می کنند. از اینرو سوال اول پژوهش حاضر در پی یافتن مسایل و کاستیهایی بوده که تنها ساکنان آن قادر به درک آن هستند. سوال دوم، روشهای رفع و یا کاهش کاستیها را جستجو کرده است. پس از جمع آوری اطلاعات کتابخانهای مرتبط و اسناد معماری مجموعه مورد بررسی )مسکن مهر بوکان( و تحلیل آنها، بوسیله پیمایش )مصاحبه، گفتگو و پرسشنامه( سعی شد جواب کاملتری برای سوال اول پژوهش حاصل شود؛ تا راهکارهای مناسبی برای حل کاستیها ارایه شود و پاسخی درخور برای سوال دوم پژوهش باشد. یافته ها حاکی از آنست که مواردی چون انتقال صدا، عدم وجود حس خلوت، اشراف بلوکها بر یکدیگر، عدم نورگیری مناسب واحدها و عدم کنترل نور مزاحم غرب، سیرکولیشن و تقسمات فضایی نادرست، معضل تراسها، نبود فضای سبز در درون و بیرون ساختمانها، کمبود امنیت در محدوده بلوکها و ضعف در خوانایی از جمله معضلات و کاستیهایی هستند که با توجه به یکسان اجرا کردن مجموعههای مسکن مهر در سراسر ایران، در اکثر آنها وجود دارند و باعث عدم آسایش ساکنان هستند. پس از بیان هر یک از این موارد، راهکار یا راهکارهایی در جهت رفع آن)ها( یا بهتر کردن شرایط در پروژههای آینده ارایه شده است. نتیجه اینکه با استفاده از علم معماری و شهرسازی امروز و تجربیات گذشته میتوان برای پروژههایی در مقیاس کلان همچون مسکن مهر و حتی خانههای کوچک امروزی برنامهریزی و طراحی صحیح داشت و با نظارت دقیق، پروژه های هر چه بهتر و ضامن آسایش انسان امروزی ساخت.

کلیدواژه ها:

مسکن مهر ، مسکن حداقلی ، کیفیت فضایی ، فضای کالبدی ، بوکان