تدوین یک چهارچوب مفهومی جهت ارزیابی آسایش حرارتی در فضاهای باز شهری با تاکید بر جنبه ی رفتاری

باوجود زمینه ی تغییرات جهانی اقلیم و فشارهای ناشی از مسایل زیست محیطی ، فضاهای باز شهری که آسایش دمایی مطلوبی را برای شهروندان و افراد پیاده فراهم می کنند ، می توانند به صورت تاثیر گذاری موجب ارتقای کیفیت زندگی شهری گردد . تاثیر آسایش حرارتی بر فعالیتها و رفتارهای شهروندان مسیله ی پیچیده ای است که شامل هر دو بعد اقلیمی و رفتاری می گردد . مطالعات انجام شده در این زمینه، فاقد یک چهارچوب عمومی جهت ارزیابی می باشند . از طرفی جنبه ی رفتاری خرداقلیم های شهری و سطح آسایش حرارتی ، موضوعی است که در مطالعات داخلی توجه چندانی به آن نشده است . در تحقیق حاضر، با روش جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای ، به مرور تجارب و مطالعات پیشین در زمینه ی سطح آسایش حرارتی در فضاهای باز شهری با تاکید بر جنبه ی رفتاری موضوع ، پرداخته می شود . بدین منظور پس از تعریف مبانی نظری ، روشها ، شاخصها و تجارب خارجی و داخلی مرتبط مورد بررسی و دسته بندی قرار می گیرند . از طرفی مفهوم آسایش حرارتی در فضاهای باز شهری با موضوع خرداقلیم شهری ارتباط تنگاتنگی دارد و در بسیاری از موارد شبیه سازی خرداقلیم از پیش نیازهای سنجش دقیق سطح آسایش حرارتی می باشد . از این جهت مدلهای شبیه سازی خرداقلیم و به ویژه نرم افزار Envi – met ، به عنوان یکی از پر کاربردترین مدلها در این زمینه نیز مورد بررسی قرار می گیرند . در پایان نیز با توجه به مطالعات و بررسی های انجام شده ، یک چهارچوب مفهومی جهت سنجش و ارزیابی آسایش حرارتی در فضاهای باز شهری با تاکید بر جنبه ی رفتاری ، تدوین می گردد .

کلیدواژه ها:

خرد اقلیم ، سطح آسایش حرارتی ، فضای باز شهری ، الگوی رفتاری