بررسی تحلیلی معماری کانون های پرورش کودک (نمونه موردی : کانون و خانه پرورش فکری کودک و نوجوان شهر اصفهان)

خلاقیت هسته اصلی پیشرفت و بهبود کارکرد جامعه به شمار می رود و برای تمامی عرصه های زندگی و سلامت فکر و روح انسان حیاتی است. در دنیای امروز اگر افراد گرفتار نظمی تکراری و مکانیکی شوند نابود خواهند شد.امروزه ثابت شده است که خلاقیت امری نیست که به گروه خاصی از افراد با توانایی ها و استعدادهای ویژه تعلق داشته باشد، بلکه مقوله ای است که به پرورش نیاز دارد و اکثر افراد با هوش متوسط نیز این قابلیت را دارند تا بتوانند فردی خلاق باشند. دوران کودکی هم چون ریشه و اساسی برای دوره های سنی دیگر به شمار می آید. این دوره از جانب روان شناسان و صاحب نظران تعلیم و تربیت غالبا به عنوان برجسته ترین مرحله در تکوین شخصیت انسان شناخته شده است. بنابراین پرورش و رشد خلاقیت به عنوان موضوعی بسیار مهم در دنیای امروز باید از این دوران آغاز گردد. از این رو در کشور ما به منظور پرورش و رشد خلاقیت کودکان مراکزی هم چون کانون و خانه پرورش فکر کودک و نوجوان تاسیس شده است تا بتواند در راستای رسیدن به اهداف مذکور گام بردارد. این در حالی است که در اکثر فضاهای طراحی شده برای کودکان تناسب لازم میان کیفیت فضای طراحی شده و عملکرد مورد نظر وجود ندارد و اغلب بدون توجه کافی به تاثیر محیط بر کودک طراحی شده اند. در مقاله حاضر مرکز پروش کودک و نوجوان و خانه پرورش کودک و نوجوان شهر اصفهان به عنوان نمونه برای رفع کمبودهای مدرسه در دو مقطع دبستان و راهنمایی انتخاب شده است .در این بررسی سعی شده است با استفاده از برسی تطبیقی به ویژگی ها و ذوایق کودکان در ارتباط با مقوله رشد خلاقیت به عنوان یکی از کلیدی ترین مباحث در طراحی موضوعاتی از این دست توجه شده، و به این ترتیب تا حد امکان به واسطه ویژگی های کالبدی، به رشد خلاقیت کودکان کمک شود. هم چنین به صورت تطبیقی به بررسی مهم ترین نقاط ضعف و قوت این دو مجموعه از لحاظ ساختار معماری به جهت بهبود فرآیندها آنها به عنوان یکی از مهم ترین عناصر سازنده در پرورش استعداد و خلاقیت کودکان و نوجوان پرداخته شده است .

کلیدواژه ها:

ساختارمعماری ، کانون پرورش فکر کودک و نوجوان ، خانه پرورش فکرکودک و نوجوان ، شهراصفهان